ситора

I

[ستاره]

1. ҷирми осмоние, ки дар осмон шабона чун нуқтаи дурахшоне дида мешавад, кавкаб; ахтар; ситораи думдор ҷирми осмоние, ки дар пасаш дунболаи туманмонанде дорад, ситораи корвонкуш ситораи ҳурмузд, ки нисфи шаб дар ҷои ноҳид – ситораи саҳарӣ баромада корвонро ба иштибоҳ меандозад

2. шакли парадори ситорамонанд; ситораи панҷгӯша; «Ситораи сурх» яке аз орден – нишонҳои олии ҳарбии собиқ шӯравӣ

3. маҷ. шахси мумтоз дар соҳае (бештар дар соҳаи илм ва санъат); ситораи илм, ситораи олами санъат; ситораи раҳнамо а) ситораи қутбӣ; б) маҷ. роҳбар, пешрав; аз ситора афзун (зиёд) будан хеле зиёд будан, бешумор будан; ситора шумурдан киноя аз шабҳо бедор будан, бехоб будан, шабзиндадорӣ кардан; ситорааш гарм одами дӯстрӯ, дилчасп, он ки дар бинанда ҳусни таваҷҷӯҳ бармеангезад; ситораи касе бо касе рост (хуш) наомадан тавофуқ надоштан, созгор набудан, писанд нашудан

II

[ستاره]

кит. парда, чодир